KİMSEYE VERECEK BİR AVUÇ...
Kimseye Verecek Bir Avuç...
Türkiye'nin topraklarında birçok devletin gözü olduğu düşüncesi ve Türkiye'nin bölüneceği endişesi, Cumhuriyet tarihi boyunca hemen her dönemde varlığını sürdürdü. Sovyetler'in Doğu Anadolu'yu ilhak edeceğinden, Yunanistan'ın megalo-idea uzantısında İstanbul'u ele geçirmeye çalışacağından, Türkiye topraklarında Ermeni ve Kürt devletleri kurulacağından, Suriye'nin ilk fırsatta Hatay'ı geri almayı deneyeceğinden endişe duyuldu ya da bu yolla gündem değiştirildi. (İşin doğrusu, bu endişeler bazı ülkelerde "hayal" biçiminde karşılığını buluyordu.) Bu konular gündeme geldiğinde "Kimseye verecek bir avuç toprağımız yoktur" demek, siyasi söylemin standart parçalarından biri olageldi. Özellikle Kürt sorununun alevlendiği dönemlerde, bu söz, resmî açıklamalarda ve siyasîlerin demeçlerinde sık sık kullanıldı; Tansu Çiller tarafından da çok tutuldu.
Sayfa 136Kitabı okudu
Türkiye'de Basın Her Daim Kontrol Altına Alınmaya Çalışılmıştır
Ankara Hilton:
Demokrat Parti iktidarı, resmi, bir ölçüde de özel ilanlarla yandaşı gazeteleri desteklerken (bkz. Besleme basın), muhalif gazetecileri de yargı kanalıyla baskı alında tutmaya çalışmıştır.
1954 ile 1958 yılları arasında 1161 basın mensubu hakkında takibat yapılmış,. bunlardan 238'i mahkum olmuştur. DP iktidarını eleştiren yazıları nedeniyle tutuklanan gazeteciler, kaldıkları Ankara Merkez Cezaevi'ne "Ankara Hilton" adını takmışlardı. Volta için kullanılan dar koridora da “Adnan Menderes Bulvarı" deniliyordu. Ankara Hilton'un ünlü konukları arasında, Şinasi Nahit Berker, Cüneyt Arcayürek, Metin Toker, Kurtul Altuğ ve Osman Bölükbaşı sayılabilir. İstanbullu gazeteciler de Toptaşı cezaevine "İstanbul Park Otel" diyorlardı. Park Otel, başbakan Adnan Menderes'in sık sık geldiği İstanbul'da kaldığı, muhaliflerine göre "devleti idare ettiği" otelin adıydı.
Sayfa 28Kitabı okudu
ALYANS EVLER! (1960'lı Yıllar)
27 Mayıs'ın hemen ertesinde "Devlet hazinesindeki altın stokunu takviye etmek" amacıyla Silahlı Kuvvetler mensupları ile ailelerinin başı çektiği bir kampanya başlatıldı ve binlerce kişi alyanslarını hazineye bağışladı. Kimi yerlerde halkın gelirinin bir kısmını hazineye bıraktığı, esnafların fiyat indirdiği de oluyordu. Alyanslarını bağışlayanlara Milli Birlik Komitesi yönetimi tarafından bakır "Devrim" yüzükleri verildi. Sonraları, Ankara Yücetepe'deki askeri lojmanlar, halkın bağışladığı altınlarla yapıldığı gerekçesiyle"Alyans Evler" olarak anılmıştır.
Sayfa 28Kitabı okudu